MORALMANIM NASIL????

Kızım canım gözümün bebeği bu gün diğer günlere  nispeten daha iyi "ELHAMDÜLİLLAH"Rabbime hamdüsenalar olsun rabbim inşaallah birgün tamamen iyileştiğinide gösterir.

   O ne kadar sağlıklı iyi bizde okadar sağlıklı oluyoruz tüm anne ve babalar gibi cenab-ı rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın AMİN.

  Bizler yaratın bizleri yaratıp dünyaya gönderdiği an itibariyle imtihan içerisinde düşe kalka ömrümüzü tammalama gayreti içersindeyiz ama çoğu zaman hangi gaye için yaratıldık bunu hepten unutup kendimizi dünya nimetlerine kaptırıp gidiyoruz ne zamana kadar tabiri caizse ayağımız bir taşa takılıp tökezlediğimizde yada başımıza kötü bir hal geldiğinde ancak bu hal ortadan kalkınca tekrar unutuyoruz yaratılış gayemizi ve rabbimizi.

   

     Öle dünyaya kaptırmışızki kendimizi kimseleri gözümüz görmez olmuş asla azla yetinemiyoruz birtürlü hep daha fazla hep daha fazla......

   bizi yaratıp bu güzel azalarımızı sağlımızı binbir çeşit dünya nimetlerini bize sunmuş olan rabbimize şükretmeyi  hamdetmeyi hiç akıl edemiyoruz nedense?

    çoğu zaman kendi karakterimiz dışına çıkıp karşımızdakilerin karakterlerine bürünmüşüz zaman zaman benliğimizi yitirmişiz sanki!!! 

    karşımızdaki insanların bılundukları mevkiye ve yerlerine nasıl geldiklerini ne çabalar ve emekler sarfettiklerini düşünmeksizin onların yerinde olabilmek uğruna ayaklarını kaydırmak gibi bir çaba içerisine dahi girebiliyoruz zaman zaman rabbim böle insanların şerrinden tüm insanlığı korusun tam bundan bahsederken aklıma bununla ilgili bir kıssa geldi aklıma bu kıssayı da anlatıp daha fazla lafı uzatmadan içimdeki dökmenin rahatlığıyla ayrılayım huzurlarınızdan bir dahaki postumuza kadar allaha emanet olun..

gelelim kıssamıza 

Kavak ile Kabak

Kavağın yanında bir kabak filizi boy göstermiş Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış Yağmurların ve güneşin etkisi ile müthiş hızla büyümüş ve neredeyse, kavak agacıyla aynı boya gelmiş Birgün dayanamayıp sormuş kavağa:
- Sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?
- On yılda demiş kavak
- On yılda mı?diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak
- Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim bak
- Doğru! demiş ağaç ''Doğru!''
Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgarları başladığında kabak, önce üşümeye başlamış sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış
Sormuş endişeyle kavağa:
- Neler oluyor bana ağaç?
 Ölüyorsundemiş, kavak
- Niçin? diyerek devam ettirmiş sorusunu,
Ağaç:
- Benim on yılda geldiğim yere sen iki ayda gelmeye çalıştığın için