Geçenlerde 18 şubatta canım anneciğimi kaybedeli 4 yıl olmuştu ve ben o gün içimden gelenleri paylaşmıştım nacizane sizlerle burda buna istinaden canım arkadaşım gelibolu17 bu yazımın altına çok anlamlı bir yazı yazmış kendisine tesekkürü bir borç bildim canım benim kalbi yüreği kocaman arkadaşım benim rabbim her zaman seni ve tüm sevdiklerini korusun inşallah.
Okadar mutluyumki sanalda olsa senin gibi bir dost arkadaş nasip etti bana rabbim
canım arkadaşımın okadar güzel manalı yazılarını okumak ve onun sayfasındaki feyz deryasına dalmak isterseniz bir TIK TIK yeterli olucaktır
Şimdi sizleri Canım arkadaşım yazmış olduğu yazıyla başbaşa bırakıyor
hepinizi tüm kainatın tek sahibi yaradanıma emanet ediyorum sevgi ve dua ile
Anneme Hasret
Sana olan hasretimi anlatmaya,kelimeler yetermiydi bilmiyorum,
seni her anışımda boğazıma oturan kocaman yumruğu,
her aklıma düştüğünde gözlerime düşen çiğ tanelerini,
içimde ben büyüdükçe benimle birlikte büyüyen yokluğunun acısı,
özleminin sancısı,geçmeyen yürek yarasını anlatmaya yazmaya...
bu duyguları ifade etmeye yetmiyordu cümleler...
sarı bir sonbahar şafağında yitirmiştim seni ve sıcaklığını sevgini,
daha paylaşacak o kadar çok şeyimiz varken,
yaşanacak güzellikler,sevilip,ninniler söylenip,ayaklarında uyutacağın torunların olacaktı...
işte ben o günden beri,ne zaman anne diye seslenen bir çocuk görsem,
anne diye ağlayan bir çocuk görsem,içim burkulur,yüreğim ezilir...
dayanamam kıyamam bir evladın annesiz kalışına,yarım kalışına,parçalanışına,
sana olan özlemimin buruk acısı düşer,
yüreğime,gözlerime,sözlerime....
kokuna hasret,sıcağına hasret,sözlerine hasret,
saçlarım tarayışına hasret,dilim sana anne diye seslenmeye hasret,
yokluğunda yalnız kalmayı öğreniyorum,anne olmayı öğreniyorum,
sana hasret yaşamayı öğreniyorum....
Annem....
senin ve tüm annelerin mekanınız cennet olsun....
Gelibolu17
Sana olan hasretimi anlatmaya,kelimeler yetermiydi bilmiyorum,
seni her anışımda boğazıma oturan kocaman yumruğu,
her aklıma düştüğünde gözlerime düşen çiğ tanelerini,
içimde ben büyüdükçe benimle birlikte büyüyen yokluğunun acısı,
özleminin sancısı,geçmeyen yürek yarasını anlatmaya yazmaya...
bu duyguları ifade etmeye yetmiyordu cümleler...
sarı bir sonbahar şafağında yitirmiştim seni ve sıcaklığını sevgini,
daha paylaşacak o kadar çok şeyimiz varken,
yaşanacak güzellikler,sevilip,ninniler söylenip,ayaklarında uyutacağın torunların olacaktı...
işte ben o günden beri,ne zaman anne diye seslenen bir çocuk görsem,
anne diye ağlayan bir çocuk görsem,içim burkulur,yüreğim ezilir...
dayanamam kıyamam bir evladın annesiz kalışına,yarım kalışına,parçalanışına,
sana olan özlemimin buruk acısı düşer,
yüreğime,gözlerime,sözlerime....
kokuna hasret,sıcağına hasret,sözlerine hasret,
saçlarım tarayışına hasret,dilim sana anne diye seslenmeye hasret,
yokluğunda yalnız kalmayı öğreniyorum,anne olmayı öğreniyorum,
sana hasret yaşamayı öğreniyorum....
Annem....
senin ve tüm annelerin mekanınız cennet olsun....
Gelibolu17
BU BLOGDA YAYINLANAN HER ŞEY BANA AİTTİR İZİNSİZ KULLANILMASI YASAKTIR VE SUÇTUR DİKKATİNİZE.
